Eitt og annað...

Ég mæli með því að fólk skoði þessa mögnuðu sýningu sem er uppi í Kringlunni þessa dagana.

...Ég hlustaði áðan á Þórdísi Gísladóttur fjalla um Útivistarbókina af mikilli hrifningu í þætti sínum "Hengirúm og sumarblámi" á Rás 1, maður ætti kannski að kíkja í þessa bók, þó svo ég sé nú eiginlega bara "sófa-fjallgöngukona"...

<-Sunnudagahippinn Greta Björg í Noregsdvöl sumarið 1970

...Mér fannst það mjög fyndið að einmitt þegar Þórdís tók til við að ræða um fólk sem er "sófa-" þetta eða hitt, og tiltók sérstaklega "sófa-siglara" og "sófa-matreiðslumeistara", þá sat sú sem þetta pikkar og blaðaði í matreiðsluúrklippunum sínum. Til gamans vil ég geta þess í framhaldi af þessari "sófa-"umræðu að ég hef oft haldið því fram að ég hafi verið "sunnudaga-hippi" á unglingsárum, kannski eitthvað svipaður samanburður og ef til vill fattar einhver við hvað ég á ;o) Til nánari skýringar má geta þess að á þessum árum bragðaði ég varla áfengi (sem ég bætti nú reyndar ágætlega úr síðasta vorið í menntó og þennan ríflega hálfa vetur sem ég þóttist stunda nám í félagsfræði við Háskóla Íslands, en var nú, held ég, mest að spá í stráka; svona var ég seinþroska, að minnsta kosti á nútíma mælikvarða) og ég hef aldrei til þessa dags prófað að reykja hass. Fór aldrei í mótmælagöngur, setti mig lítið inn tónlist tímans að öðru leyti en því að láta hana renna notalega í gegnum hlustirnar, sá ekki Hárið (ég sá nú samt Bítlamyndirnar: Help, A Hard Days Night og Yellow Submarine og ha, ha, Summer Holiday með Cliff Richards, sem þá var enn átrúnaðargoð ungra stúlkna, í gaggó, eins og það hét þá, en það telst ekki með, því það er alls ekkert "hippalegt" - sem er, nota bene, allt annað en að vera "hipp og kúl" í dag! ), hvað þá tók þátt í uppfærslunni, stundað ekki skemmtistaðina (náði samt í endinn á hinum fræga Glaumbæ, áður en hann brann, kringum tvítugsaldurinn) og fór ekki í önnur partý en bekkjarpartý, en ég fór á Woodstock (að vísu bara í bíó!), var með sítt hár, fannst gott að ganga berfætt á götum úti, trúði á flower-power, söng í gríð og ergi "My Sweet Lord" með Georg heitnum Harrison, fílaði Hendrix, málaði fiðrildi á tærnar og lét mig dreyma um að prófa að búa í kommúnu!

... En aftur að matargerðarlistinni: Reyndin er sú að oftar en einu sinni hefur verið gert grín að uppskriftasafninu mínu og haft í flimtingum hversu dýrðleg sú veisla muni verða sem haldin verður þegar umrædd kona rís á endanum upp úr sófanum og fer að elda upp úr því...;o) Þess vegna ætla ég að leyfa ykkur að njóta eins af mínum yndislegu veislumatseðlum, sem vel hægt er að láta sig dreyma ljúflega um (smellið tvisvar á myndirnar til að lesa):


Dýrðlegur nýársmatseðill!

...Svona í beinu framhaldi af því kemur svo hér smá geðbót; sem betur fer er maður ekki í þessum sporum:

* Ha, ha, ha, merkilegt hvernig sumar færslurnar mínar , sem áttu að vera örstuttar í upphafi , taka tundum til að vaxa og enda með að verða heilu langlokurnar!