Úff...(Það er víst heldur seint að segja "Gleðilega páska!")...

...og púff, því ég er búin að vera í hræðilega vondu skapi yfir páskana. Það stafar fyrst og fremst af því að mér er svo illt af óútskýrðum verkjum í hægra hnénu. Ég er verkjalaus í sirka 2 mínútur eftir að ég kemst til meðvitundar á morgnana, svo er sælan búin. Búin að taka slatta af Íbúfeni, en verð bara sljó af því og bráðum fer ég að fá magapínu af því ef að líkum lætur. En ég á tíma 8. maí hjá taugasérfræðingi og ætla að láta hann mæla það út sem bæklunarlæknar hafa ekki getað fattað að væri að. Það er að segja ef ég verð ekki dáin úr geðvonsku áður...úff...
Svo vil ég líka fara að fá almennilegt vor í staðinn fyrir skítakulda og gjólu dag eftir dag...og hananú!

Annars er það helst í fréttum að Lárus litli er búinn að vera hjá okkur síðan á föstudaginn. Þá um kvöldið fórum við í mat til mömmu og pabba og fengum æðislega páskalambssteik, segi svona, auðvitað var það bara venjulegt, íslenskt fjallalamb. Mamma er listakokkur.

Í gær fórum við í bíltúr austur í Hveragerði og fengum okkur ís í Eden og skoðuðum blóm og önduðum að okkur gróðurilmi, það var verulega endurnærandi og sálarbætandi í garranum sem er núna úti í "vorinu".
Mér finnst alltaf gaman að koma í Eden, sérstaklega vegna þess að ég man eftir því þegar það var bara í einu litlu gróðurhúsi með afgreiðslu í öðrum endanum, þar sem Lillý systir vann sér um tíma inn vasapeninga með því að leysa Braga af meðan hann skrapp heim í kvöldmat! Mamma gaf honum líka fyrstu gúmmíplöntuna sem hann eignaðist og ræktaði síðan út frá skara annarra plantna til sölu. En hvar mamma fékk sína plöntu hef ég ekki hugmynd um. Svo keypti Bragi húsið af foreldrum mínum þegar við fluttum austur að Klaustri í annað sinn og býr þar enn. En svo er hann víst búinn að selja þetta ævistarf sitt núna og ætlar að flytja í Mosfellsbæinn.

Ég keypti mér tvo kaktusa, lagði ekki í að kaupa Alparósir á tilboði af grun um að ég myndi bara kála þeim á næstu vikum. Svo voru feðgarnir í sundi, ég nennti ekki með sökum geðillsku, en nú voru þeir að koma heim og þá léttist á mér brúnin.